رمان قصه‌ی زنی است رمان‌نویس که همراهِ همسر و دو فرزندش از هیاهوی شهر خارج می‌شود و به نقطه‌ی دورافتاده‌ای می‌رود تا آرامش و فرصت بهتری داشته باشد برای نوشتن...
این رمان نمونه‌ی برجسته‌ای از گونه‌ی "گوتیک" در ادبیات ایران است.
ترکیبی از فضای مردد پراضطراب و درونیاتِ متناقض یک زنِ هول‌زده، داستان را پیش می‌برد و احساس‌های چندگانه‌ای برای مخاطب خود می‌سازد. غافلگیری‌های متعدد و صحنه‌های تکان‌دهنده خواننده‌ را جذب می‌کند و آماده‌اش می‌سازد تا به سپیدی برفِ مشکوکی چشم بدوزد که انگار نمی‌خواهد آب شود.