منصور علیمرادی را با آثاری مثل «تاریک‌ماه»، «ساندویچ برای حیدر نعمت زاده»، «زیبای هلیل»، «شب جاهلان» و آثار دیگرش در حوزه‌ی ادبیات داستانی و شعر می‌شناسیم. همچنین با پژوهش‌هاش در حوزه‌ی فرهنگ شفاهی جنوب، تامل‌ها و جستارنویسی‌هاش. لازم نیست از جوایز و عناوینش بگوییم که از یک اقلیم شروع می‌شود و به «هفت‌اقلیم» ختم. بی‌شمار آثار داوری کرده است و حالا در آستانه ی ۴۲ سالگی نویسنده‌ای‌ست‌ بسیار پخته که نَفَس خواننده را با بندبند آثارش به‌ شماره می‌اندازد. ذاتاً قصه‌گوست و با زبان حیرت‌آورش چنان روایت را به گرداگردتان می‌پیچد و قصه را به تنتان می‌تند که نمی‌توان به راحتی از بافت روایت و جهان رمانش دل کند. «اوراد نیمروز» حاصل همه‌ی این عشقبازی‌های قصه‌پردازانه‌‌ با روایت، تکنیک و ذات زبان ا‌ست. اوراد نیمروز محصول دو روایت در هم تنیده از سفر جادویی شخصیت اصلی به اعماق کویر لوت و زندگی عاشقانه‌اش با یک هنرمند تئاتر در تهران است...