بیشتر خوانندگان خانم یوکو اوگاوای ژاپنی را به واسطه‌ی رمان خدمتکار و پروفسور می‌شناسند اما جالب این که اوگاوا با نگارش مجموعه داستان انتقام (یازده داستان سیاه) امسال در فهرست نویسندگان برتر شایسته‌ی دریافت جایزه داستان خارجی ایندپندنت قرار گرفت. مجموعه حاضر که ترجمه دقیق عنوان ژاپنی آن جسد خاموش و خاکسپاری غلط است توسط استفن اسنایدر که پیشتر چند اثر دیگر از همین نویسنده را نیز به زبان انگلیسی برگردانده بود، ترجمه شده است.
اوگاوا در رمان پروفسور و خدمتکار به ارتباطی انسانی میان سه نسل می‌پردازد؛ ارتباطی که علم ریاضیات سبب‌ساز آن است. حین خواندن این رمان، خواننده با هیچ رویداد و کنش پیچیده‌ای مواجه نمی‌شود و داستان در سیری خطی و منطقی از نقطه‌ی الف به نقطه‌ی ب می‌رسد. اما در انتقام: یازده داستان سیاه این سیر حرکت دورانی از نقطه‌ی الف به نقطه‌ی الف دارد.
مادری به مغازه‌ی شیرینی‌فروشی می‌رود تا برای تولد فرزندش که دوازده سال پیش مرده است٬ کیک توت‌فرنگی بخرد؛ دختری از همکلاسی‌اش می‌خواهد تا با او همراه شود و به دیدن پدر دختر بروند در حالی که همزمان مادر دختر روی تخت بیمارستان با سرطان دست‌وپنجه نرم می‌کند؛ زنی که قلبش بیرون از قفسه‌ی سینه‌اش رشد کرده است برای سفارش کیفی مخصوص برای قلبش به سراغ یک کیف‌دوز می‌رود. تمام این داستان‌ها به سنت داستان‌نویسان بزرگی چون جویس و شروود آندرسون دارای ارتباطی میان‌متنی و در نتیجه پیوسته هستند اما در عین حال هر داستان کوتاه به نوبه‌ی خود «داستانی مستقل» است که برای درک آن نیازی به خواندن داستان‌های دیگر مجموعه نیست. حرکت نویسنده پیرامون مضامین مرگ و قتل و وجود عناصر گوتیک باعث می‌شود خواننده در این اثر سایه‌ی سنگین نویسنده‌ای آشنا را تجربه کند؛ هاروکی موراکامی.
نثر اوگاوا ساده اما تاثیرگذار است و مهارت او در پیوند دادن این یازده داستان گواهی است بر تبحر او در داستان‌نویسی.