1 نظر

1. Rated 4از 5 امتیاز

   افسانه – 1401/12/18 پنج شنبه 12:43 ق.ظ

   در باغ اناری اندوهی نهفته است که ذهن را به تفكر وا مي‌دارد و راهی ژرفای ذهن انسان میشود باغ اناری خواننده را به معنای عميق دلبسته می كند داستان از آغاز آرام آغاز مي‌شود و در ميانه راه نوعی ترس و سرما را تداعی میكند در داستان‌ها مرگ‌ راحت رخ میدهد و در هيچكدام از آن‌ها شيون و زاری نیست و در نهايت بغض‌هایی است كه آرام آرام سایه میشوند داستان‌هاي اين كتاب بی زمان و مكانند. کتاب را که میخواندم انگار به طرز عجیبی کسی مرا هول میداد به کتابهای مارکز عشق و مرگ در این کتاب پارادکسی زیبا را نشان میدهد داستان های این کتاب گاهی مانند خواب هستند بنظرم این لامکانی در داستان بیشتر مرا به مارکز و رمان هایش نزدیک کرد و اینکه باغ اناری در طبیعت وجود دارد و همیشه باقیست و این چرخه ی مرگ و زندگی ادامه دارد . در همسایگی من روباهی ست که دلش به اندازه‌ی همه‌ی ابرهای زمستان گرفته است. ماه‌ها می‌شود که بر پوزه‌ی باریک او اثری از خنده دیده نمی‌شود. اگرچه خود من هم دست کمی از او ندارم اما گاه‌گاهی به شوخی هم که شده می‌خندم. دل آدم خیلی می‌گیرد وقتی که همسایه‌اش را این‌همه غصه‌دار ببیند. امروز صبح زمستانی که خورشید از مشرق برنیامد و بوران و برف همه جا را فراگرفت روباه عبوس با چشمانی اشکبار دوان دوان از لانه‌اش بیرون آمد و پوزه‌اش را در پنجره‌ی شبدری اتاقم گذاشت و گفت: آقا گرگه! گوش کن آخرین شعری رو که نوشته‌ام برات بخونم. گوش‌هایم را تیز کردم تا روباه عبوس با صدایی بغض گرفته آخرین شعرش را خواند: دلم از تکرار این همه خروس گرفته است.

   آیا این بررسی مفید بود؟ بله نه (0/0)