به اعتقاد نویسندگان این کتاب، خاستگاه ادبیات داستانی، دنیای غرب است و نویسندگان آن سامان در پایه‌ریزی اولیه‌ی #رئالیسم_جادویی در #آمریکای_لاتین نیز نقشی انکارناپذیر داشتند. گرچه برخی از نویسندگان این شیوه‌ی ادبی در به کار گیری خوارق عادات، گوشه‌ی چشمی به آثار ایرانی و عربی داشتند، در نهایت رئالیسم جادویی را از نردبان بومی خودشان بالا بردند و به جهان معرفی کردند.
در مقدمه این کتاب آمده است:‌«هرچند پیش از پیدایش رئالیسم جادویی یا قبل از ورود آن به ایران، نویسندگان فارسی‌زبان، حکایات، قصه‌ها و داستان‌هایی خلق کرده بودند که در برخی شاخصه‌ها با رئالیسم جادویی مشترک بود اما هیچ‌یک از نویسندگان کهن و معاصر ما داعیه خلق داستان رئالیسم جادویی نداشتند.
کتاب در دو بخش «شناخت رئالیسم جادویی» و «رئالیسم جادویی و بومی‌سازی در #ایران» نوشته شده که هر بخش شامل فصل‌های متعدد است.
مخاطب بعد از شناخت مفاهیم و نظریه‌ها و تعاریف ویژه، به بررسی نویسندگان معروف و برجسته‌ی متاثر از رئالیسم جادویی در جهان می‌پردازد مثل #میگل_آنخل_آستوریاس، #میلان_کوندرا، #یاشار_کمال، #گابریل_گارسیا_مارکز، #ایزابل_آلنده، #بختیار_علی، #خورخه_لوئیس_بورخس، #نجیب_محفوظ، #سلمان_رشدی، #کارلوس_فوئنتس ووو
در بخش دوم نیز پس از بررسی جایگاه این نوع ادبی، به بررسی داستان‌نویسان برجسته‌ی رئالیسم جادویی در ایران می‌پردازد و آثار #رضا_براهنی، #شهرنوش_پارسی_پور، #محمود_دولت_آبادی، #منیرو_روانی_پور، #غلامحسین_ساعدی، #بهرام_صادقی، #یوسف_علیخانی، #هوشنگ_گلشیری، و #شهریار_مندنی_پور را یکی‌یکی نقد و بررسی می‌کند.